Abdurrahman b. Avf der ki: Biz dokuz veya sekiz, ya da yedi kişi Rasulullah'ın yanındaydık. Bize: "Allah'ın Rasûlüne biat etmez misiniz?" dedi. Henüz yeni biat ettiğimizden "Ey Allah'ın Rasûlü, sana biat etmiştik" cevabını verdik. > Bunun üzerine tekrar "Allah'ın Rasûlüne biat etmez misiniz?" dedi. Biz de elimizi uzatarak tekrar, "Sana biat etmiştik; sana daha neyin üzerine biat edelim Ya Rasûlallah" dedik. Bunun üzerine Allah'ın Rasûlü, şu hu suslarda biat edin dedi: uyun. İnsanlardan bir şey istemeyin." Sonra Abdurrahman şöyle diyor: Bu emri dinleyen o gruptaki insanlardan öylelerini gördüm ki, kendisi süvari olduğu bir sırada elindeki değneği düşse yerde bulunan yanındaki arkadaşından eline uzatmasını istemez; aksine kendisi inip değneğini alırdı.” (Hadisi Müslim (Sahih’inde) Ebû Davud ve Neseî tarafından tahric edilmiştir. Bkz. Câmiu’l-Usûl, 1/254.)