Allah Teâlâ mahlûkâtın kendisini en iyi bileni ve kendisine en yakın olan peygamberine şöyle hitâp etmiştir:

"Eğer biz seni sebatkâr kılmasaydık, onlara neredeyse azıcık meyledecektin." (İsrâ, 74). Hz. Yûsuf der ki "Eğer sen onların hilelerini benden çevirmezsen, onlara meyleder ve câhillerden olurum.”(Yûsuf, 33). Nebi (sav)'in yemini de genellikle "Doğrusu hayır, kalpleri çekip çeviren Allah'a andolsun ki..."¹ şeklindeydi ve şöyle buyururdu: "Hiçbir kalb yoktur ki Rahmân (cc)'ın iki parmağı arasında (kudreti dairesinde) olmasın. O kalbi doğrultmak istese doğrultur, kaydırmak isterse de kaydınr."² Ve yine der ki, "Ey kalbleri çekip çeviren Allah'ım, kalblerimizi sana itaat etmeye yönelt"³ ¹ Buhârî, Büyû', 110; Müslim, Hudûd, 30. ² İbn Mâce, Mukaddime, 13; Müsned, lV,182. ³ Müslim, Kader, 17; Tirmizî, Kader, 7. Medaricu's-Salikin