Fadl ibni Abbas (r.a.), Veda Hacc’ında Resûlullah Efendimiz ile yol arkadaşı oldu. Beraberce aynı deveye bindi. Bunun için ona “Redîfu’r-Rasül” lâkabı verildi. O günden sonra “Rasûlullah’ın yol arkadaşı” diye tanındı. “Resül-i Ekrem ile Müzdelife’den Mina’ya dönerken Yemen’li Has’am kabilesinden genç ve güzel bir kadın bir mesele sormak için Efendimize yaklaştı. Fadl ona bakmaya başladı. Durumu farkeden Resül-i Ekrem Efendimiz elini Fadl’ın yüzüne tuttu. Fadl ise, yüzünü öbür tarafa çevirerek bakmaya başladı. Bu sefer Efendimiz elini öbür tarafa çevirip, Fadl’ın yüzünü tekrar kapadı. Fadl ise yüzünü öbür tarafa çevirerek baktı durdu. Resül-i Ekrem Efendimiz, gözüne sahip olamayan, bakmaktan kendisini alamayan genç sahabi Fadl’a şöyle ikazda bulundu: “Kardeşimin oğlu! Bu gün, kişinin, kulağına, gözüne, diline sahip olup yargılanacağı bir gündür!” buyurdu. Mübarek eliyle de yüzünü çevirdi. (Buhârî, Hac 1, Cihâd 154, 162, 192, Edeb 68; Müslim, Hac 407, Fedâilü’s-sahâbe 135, 137.)